Woensdag: 19 februari 2014.
Vandaag de dag van de husky’s. Temperatuur buiten: -9 graden. Het zonnetje probeerde er al een beetje door te breken en er was al wat lichte, blauwe lucht te zien. Om 7:00 uur vanochtend ging onze wekker. Dit was niet zo lekker omdat Tammo en ik een slechte nacht hebben gehad. Vol goede moed gingen wij eruit om ons voor te bereiden voor deze dag. Kim heeft al erg lang naar deze dag uitgekeken. Ze had er zo’n zin in (wij ook hoor). Dus wij om 8:30 uur op pad om richting de bushalte te gaan. Toen wij waren opgehaald zijn wij eerst met de rest van de mensen (die ook meegingen naar de huskyfarm) naar de receptie gegaan. Hier konden de andere mensen een overall en alle andere benodigdheden krijgen. De benodigdheden hadden wij gisteren al gekregen. Wij hadden de kleding in ons huisje al aangetrokken. Ook hadden wij onze slee meegenomen zodat wij onze boodschappen later makkelijker mee naar het huisje konden nemen. Toen iedereen zover was zijn wij per bus naar de huskyfarm gereden. Dit was een rit van ongeveer 20 minuten. Wat een prachtig gebied is het hier. Wat erg opvalt is dat ze hier niet strooien met zout maar de sneeuwschuivers doen hier het werk. Zelfs bij de huisjes maken ze het schoon. Op de grote weg ligt soms gewoon ijs. Daar rijden ze gewoon overheen. De banden hebben hier kleine spikes. Geen problemen hier in Finland. In Nederland raken ze al in paniek als de blaadjes van de bomen vallen. Ze kunnen nog veel leren van de Finse mensen.
Toen wij richting de huskyfarm liepen kwam het geblaf en de geur van gele sneeuw je al tegemoet.
De honden hadden er zin in (dat hebben ze altijd). Eerst kregen wij uitleg hoe je een slee met honden ervoor moet besturen. Dit werd erg duidelijk uitgelegd. Daarna gingen wij met een gids op weg naar de honden. Wij zaten met z’n drieën op 1 slee.
Voor onze slee liepen 6 honden. Ze waren luid aan het blaffen. Kim en ik zaten eerst in de slee. Ik zat tegen de achterkant en Kim zat tussen mijn benen in. Tammo bestuurde het eerste deel van de tocht de slee. Voorop reed de gids. Hierachter zat er een andere slee en wij waren de derde slee. Achter ons zaten nog een aantal sledes (ongeveer 6). Zo gingen wij op weg voor het eerste deel van de tocht. In het begin moesten wij regelmatig stoppen. Waarom weten niet. Allicht omdat de andere sledes achterop raakten. Wat een prachtig landschap waar wij door heen reden. En wat een rust. Je hoort alleen de geluiden van de slee en het gehijg van de honden. Als wij even stil stonden dan begonnen de honden te blaffen. Ze wilden graag weer verder. Ook de honden moeten hun behoeftes doen. Dit doen ze tijdens het lopen. Geen enkel probleem voor deze honden. Voor ons in en op de slee was het op dat moment wat minder aangenaam. Wij hadden eigenlijk een geurcamera moeten hebben. Als je al de geur begon te ruiken dan wist je al hoe laat het was. Maar ja, dit hoort er ook bij. Tijdens de rit hapten de honden ook regelmatig wat sneeuw van de kanten weg. Tijdens de tocht hebben wij veel gefilmd. Zo hebben jullie thuis ook een idee hoe het is om op een huskytocht te zijn.
Halverwege de rit hebben Tammo en ik van plaats verwisseld. Tammo met Kim in de slee en ik op de slee. Je mag de slee besturen vanaf 18 jaar. Wat super om dit mee te maken en wat een landschap. Wat een mooie dag met een zonnetje tussen de bomen door. Wij hoorden van de gids dat het al 2 weken bewolkt was geweest en dan nu weer een zonnetje en veel minder bewolkt. Als de passagiers instapten dan moest de bestuurder helemaal op rem staan. De honden willen zo graag dat ze, ondanks dat je volledig op de rem staat, je toch wat vooruit trekken. Als je een heuvel af gaat dan gaat de bestuurder een beetje op de rem staan zodat de slee niet sneller gaat dan de honden zelf. Bij een heuveltje omhoog help je de honden door mee te lopen. Toen wij weer aankwamen bij de farm werd de slee vast gemaakt. Als dit klaar is dan mag de bestuurder er pas af.
Vervolgens hadden wij de mogelijkheid om de dieren te aaien. Dit hebben wij dan ook gedaan. Al de 6 husky’s van onze slee hebben wij echt beloond door ze lekker te aaien. Dit vonden ze heerlijk. Ook kon je verder rondlopen op de farm en foto’s maken als je dat wilde. Dit hebben wij dan ook uitgebreid gedaan. Er zitten erg mooie foto’s bij. Nadien kon je wat drinken in een gezellige hut op het terrein. Ze hadden koffie en warme bessensap met een plak cake. Ook kon je zelf een worstje warm maken boven een echt vuur. Wat leuk en bijzonder om dit mee te maken. Op deze huskyfarm zijn 110 honden aanwezig. Op de ze farm hebben ze de Alaskahusky’s. Er waren ook een aantal puppy’s. Deze waren al 6 tot 9 maanden oud (deze hebben wij niet echt gezien). Na onze groep was er al weer een andere groep aanwezig. Volgens ons gaat dit de gehele dag zo door.
Helaas kwam er ook aan deze excursie een einde en gingen wij weer met de bus op weg naar de receptie.
Wij zijn hier uitgestapt om nog boodschappen te kunnen doen. Toen wij alles binnen hadden zijn wij weer naar het huisje gelopen. Even een pauze met wat eten en drinken en toen zijn Kim en ik weer naar buiten gegaan om te langlaufen. Ik ging bij ons huisje een klein heuveltje af en je raad het misschien al: gevallen. Kim heeft mij weer overeind geholpen en samen hebben wij een stukje gelanglauft. Toen ook nog even gesleed en Kim en ik hebben toen besloten om een sneeuwpop te gaan maken. Eén probleem: de sneeuw plakt helemaal niet. Wij laten ons daardoor niet uit de veld slaan en hebben wat vaste stukken sneeuw/ijs gepakt en hebben toen Olaf (sneeuwpop) gemaakt. Wij kregen de smaak te pakken en hebben ook een dwergje (Finny) gemaakt en een aantal open iglo’s voor Olaf en Finny. Kim heeft ook een soort landschap met een bootje, een kerktoren, een glijbaan en een rivier van sneeuw gemaakt. Kortom wij hebben ons weer prima vermaakt.
De temperatuur om 19:15 uur is: -11 graden.
Even weer wat woordjes in het Fins: kuusi= zes, leipä= brood, yksi= één, kaksi= twee, hullikunkullikun= proost.
Morgen wordt een drukke dag met 2 excursies: rendierentocht en met de sneeuwscooter op zoek naar het noorderlicht. Duim maar dat wij het morgen mogen aanschouwen. Wij hebben er weer zin in.