Dinsdag: 18 februari 2014:
Vanochtend ging de wekker om 9:00 uur. De temperatuur was toen -5 graden. De excursie voor vandaag: ijshotel met de sneeuwscooter. Om 10:45 uur moesten wij klaar staan bij de bus stop nummer 12. Hier werden wij dan opgehaald om naar de receptie van Destination Lapland te gaan. Van hier uit gaan wij per sneeuwscooter naar het ijshotel. Wij waren vanochtend mooi op tijd bij de bushalte maar een busje: ho maar. Tijdens het wachten zagen wij dat de lucht lichtjes open brak. Er kwamen wat blauwe plekken in en de zon probeerde door te breken.
Nadat het 11:00 uur was geweest (onze excursie zou dan moeten beginnen) is Tammo terug gelopen naar ons huisje om Rick (reisleiding) te gaan bellen. Kim en ik bleven bij de bushalte voor het geval dat. En ja wel hoor, daar kwam een busje. Ze waren bij bus stop nummer 9 geweest. Deze stop zouden wij eerst hebben maar dat is veranderd in bus stop nummer 12. Dit ligt veel dichter bij ons huisje. Kim en ik zijn ingestapt en hebben toen Tammo opgehaald bij ons huisje. Tammo had Rick inmiddels ook al aan de telefoon gehad. Uiteindelijk konden wij op weg naar de receptie. Eenmaal daar kregen wij laarzen, helm, overal en handschoenen nadat Tammo en ik getekend hadden voor het besturen van de scooters. Samen met 2 andere mensen (uit Oostenrijk) kregen wij toen de uitleg van de scooters. De Oostenrijkers gingen op 1 scooter, Kim en Tammo op 1 en ik alleen. Zo gingen wij op weg naar het ijshotel met de gids voorop op haar eigen scooter. De rit ernaartoe was ongeveer 35 km heen. Wat een mooie omgeving. Echt een sprookje wat je ook op foto’s en films ziet. Dat wij dit in het echt mogen zien. SUPER!!!!!!!!. Tijdens het rijden naar het ijshotel zagen wij nog wat blauwe plekken in de lucht. Onderweg hadden wij even wat kleine stops. Het rijden op de scooter is echt wennen maar wel erg leuk om sowieso een keer mee te maken.
Aangekomen bij het ijshotel hebben wij eerst een rondleiding gehad in het hotel. Zo zagen wij de verschillende kamers. De 1 met sculpturen, de andere wat eenvoudiger maar stuk voor stuk bijzonder om te zien. Als je dan ook weet dat je hier echt kunt overnachten. Wauw.
Er zit ook een kapelletje in waar mensen ook echt in kunnen trouwen. Hier wordt dan ook volop gebruik van gemaakt, soms 2 stellen per dag. Helaas hebben wij dit niet mogen aanschouwen maar de wauw is factor was er niet minder om.
Ook hebben ze een echt ijsbar. Zo zijn de tafels en stoelen ook echt van ijs en je kunt drinken uit echte ijsglazen. Als je het drinken op had kon je de glazen weggooien.
Even wat weetjes over het ijshotel: in de maand november wordt er met ongeveer 15 mensen het gehele complex gebouwd. Hier doen ze ongeveer 1 maand over. Daarna zijn er nog diverse mensen bezig met de details. Als het klaar is kunnen de bezoekers komen. Het ijshotel is tot ongeveer mei open. Daarna smelt het weer weg. De receptie en het restaurant waren standaard en waren niet van ijs. De rest allemaal was echt van ijs en wordt elk jaar opnieuw opgebouwd. De inrichting van de kamers kan elk jaar verschillen naar de smaak van de bouwers. Wat een bijzonder complex om te zien en mee te mogen maken.
Wij hebben ook in het ijshotel geluncht. Lekker een soepje met drinken en dan nog een kop warme chocolademelk met een donut toe. Heerlijk. Dit ging er wel in na de mooie rit. Doordat Kim achterop zat had ze het een stuk kouder dan wij. Wij warmden haar handen weer op en het eten deed de rest.
Helaas was het weer tijd om terug te gaan. Zo gingen wij weer op de scooters en op weg naar Äkäslompolo (van waaruit wij rijden gingen). Wij reden een andere weg dan de heenweg. De heenweg zijn wij om een berg gereden en de terugweg zijn wij over die berg gereden. Hoe hoger je kwam hoe mistiger en kouder het werd. Zelfs de binnenkant van het vizier was helemaal bevroren. Dus maar even zonder vizier gereden anders zag je niets. Eenmaal bovenop de berg staat een klein skihutje waar je wat kunt eten en drinken. Dit was slecht in de mist te zien. Het hutje was van hout en er zat erg veel ijs op. Binnen was het lekker warm. Na even binnen gekeken te hebben zetten wij onze rit weer voort. Er kwam een scherpe S-bocht. Ik vond het best eng maar het ging gelukkig goed. Op een gegeven moment stopten wij. Ik keek achterom en zag Tammo en Kim wel maar de Oostenrijkers niet. Toen zag ik hen van een hoge berg af komen lopen. Ik dacht dat ze even wat wilden bekijken. Later bleek dit echter niet zo te zijn. Ze zijn uit de bocht gevlogen. De man stuurde naar rechts en terwijl hij dat deed gaf hij gas (dit was niet de bedoeling) en de scooter schoot op dat moment naar links. Hij sprong eraf en zij dacht toen ook: ik moet er afspringen. De scooter is een heel stuk de berg afgegleden. Schatting ongeveer 200 meter. Wonder boven wonder is er niemand gewond geraakt (zij zelf niet maar ook geen andere mensen die daar aan het skiën waren). Toen de gids hun scooter ophaalde en de mensen konden wij snel wat filmen en foto’s maken van het prachtige landschap.
Verder zonder brokken onze reis vervolgd naar het beginpunt (ca. 30 km). Bij thuiskomst was de temperatuur -5 graden.
Wat een mooie, indrukwekkende, gave, wauw dag. Er zijn eigenlijk geen woorden voor. Dit is voor ons nog maar de eerste dag van de excursies. Dat beloofd wat voor de rest van de week.
Hier volgen weer een paar woordjes Fins die op deze dag slaan: hyvää matkaa = goede reis, tänään = vandaag, nopeasti = vlug, hitaasti = langzaam, huomenna = morgen.
Morgen staat de huskytocht op het programma. Kim en wij hebben er erg veel zin in.